Święto Narodowe Trzeciego Maja w naszej szkole obchodziliśmy w piątek 29 maja 2016r. podczas ogólnoszkolnej uroczystości przygotowanej przez uczniów i SU pod czujnym okiem p. Joanny Marks.

Święto Narodowe Trzeciego Maja – polskie święto obchodzone 3 maja, ustanowione w 1919^[1] oraz ponownie w 1990^[2], w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uchwalenie Konstytucji 3 maja zostało uznane za święto już 5 maja 1791. Począwszy od 2007 roku 3 maja jest również świętem narodowym Litwy^[3].

  

W czasie obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia konstytucji 3 maja 1792 wokół Warszawy skoncentrowano wiele jednostek wojskowych, których zabrakło w krytycznym momencie rosyjskiego ataku w 1792^[4]. Po odzyskaniu niepodległości w 1918, rocznica Konstytucji 3 maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919. Po II wojnie światowej obchodzono je do 1946, kiedy w wielu miastach doszło do demonstracji studenckich. Od tego czasu władze komunistyczne zaprzestały i zabroniły publicznego świętowania, a próby manifestowania były często tłumione przez milicję^[5]. Święto to zostało oficjalne zniesione ustawą z 18 stycznia 1951 o dniach wolnych od pracy. Dopiero w roku 1981 ponownie władze świętowały to historyczne wydarzenie – świadczą o tym gazety codzienne z tego czasu m.in. Trybuna Ludu, Głos Robotniczy, Życie Warszawy. Tym samym w roku 1981 pierwszy raz po wojnie – i zaznacza to „Głos Robotniczy” z wydania 1-3.05.1981 – świętowano rocznicę Uchwały Majowej.

Święto Narodowe Trzeciego Maja przywrócono ustawą z 6 kwietnia 1990 (weszła w życie 28 kwietnia). Pierwsze uroczyste obchody święta 3 maja w Warszawie na Placu Zamkowym w 1990 odbywały się w obecności prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_Narodowe_Trzeciego_Maja

  „Trzeci Maj (1791 – 1916)” Or-Ot

- Pamiętasz? Wtedy grały wszystkie dzwony,

A Ty, o Polsko, jak można królowa,

Słuchałaś pieśni gromowego słowa,

Duchem Narodu wzniesiona nad trony.

Od gór, od morza, od starych rubieży,

Bronionych szabel pradziadowskich graniem,

Husarskich skrzydeł uderzyło wianiem

I z krwawych mogił wionął szept pacierzy.

               Królu z Narodem! Gdzież wyście nie biegli

              Oczyma ducha? W jakich niebios wyże?

             (A już golgockie ustawiano krzyże

             I już kopano tym, co we krwi legli)…

              Królu z Narodem! Wyście bili w słońce,

              Jako te orły z herbowego znaku,

             (A na dalekim, lodowym szlaku

             Już kuć zaczęto kajdany dzwoniące)…

Sto lat minęło, a serce Polaka

Wciąż patrzy w błękit, dawnej szuka zorzy,

I w gniewnej dumie kopie szczęt obroży

I bojowego wygląda rumaka.

Sto lat minęło, a z grobu otchłani,

Gdzie leżą Ojców popróchniałe kości,

Duch Zmartwychwstania z Aniołem Miłości

Wieńczą Cię, Polsko, ziem królewskich Pani.

                   Na Małachowskich, Kołłątajów groby,

                   Do prochów drogich uświęconej urny,

                   Idź, o potomku, w prób godzinie chmurnej

                   I na purpurę, - szatę zmień żałoby.

                   Uderz o kamień sercem, a kamienie

                  Takim Ci głosem odpowiedzą dzwonu,

                  Iż się poczujesz spadkobiercą Tronu,

                  Który obejmie – Twoje pokolenie.

Jeżeli Tobie, o Polsko bolesna,

Dano koronę z Chrystusowych skroni,

Jeśli Ci wiosna nie kwitnęła wczesna,

Budząc krzyk Orła, dzwoniąc w tarcz Pogoni,

Jeżeliś wszystko wycierpiała Ninie

Na drodze ludów, w męce swej samotnej,

To za to teraz, w tej cudu godzinie,

Wynijdziesz w słońcu na swój Maj powrotny.

(Za Alicja Bełcikowska „Święto Trzeciego Maja”, Warszawa, 1932r.)